Yenilenebilir enerji kaynaklarından elektrik üretmek için gerekli olan tesislerin nerede kurulacağı, hem eyalet hem de yerel düzeyde karşılaşılan zorluklar ve çatışmalar nedeniyle tartışmalı bir konu haline geldi. Eyaletler arasında, yenilenebilir tesislerin konumlandırılmasına ilişkin düzenlemeler büyük farklılıklar gösteriyor. Bazı eyaletler, projelerin büyüklüğüne göre farklı standartlar uygularken, diğerleri tek tip kurallar getiriyor. Ayrıca, bu projelerin yerini belirlemede özel geliştiricilerin önemli bir rolü var.
Özel Geliştiricilerin Rolü
Columbia Üniversitesi’nden hukuk profesörü Michael Gerrard, 31 eyaletin gelecekte elektriğin bir kısmının yenilenebilir kaynaklardan gelmesi yönündeki gereklilikleri benimsemiş olmasına rağmen, bu elektrik üretimi için tesislerin yerleştirildiği yerlerin büyük ölçüde özel geliştiricilere ait olduğunu belirtti. Gerrard, “Araziyi nereden satın alıp kiralayacaklarına ve nerede en iyi şekilde çalışacağına onlar karar verecekler” dedi. “Özel geliştiriciler bu konuda çok iyiler ve bu hükümetin onayına tabi.”
Özel geliştiriciler, genellikle petrol, gaz, rüzgar veya güneş enerjisi olsun, çoğu enerji projesi için devlet onayı gerektirdiğini söylüyor. Bazı eyaletler belirli bir büyüklüğün üzerindeki projelerin ek incelemesini gerektirirken, diğerleri kapsamdan bağımsız olarak tek tip standartlar uygulamaktadır.
Yerel Muhalefet ve NIMBY-izm
Yenilenebilir enerji projelerine karşı çıkan yerel gruplar, genellikle “arka bahçemde değil” ifadesinin kısaltması olan NIMBY-izm olarak adlandırılan güçlü bir öğeye sahip. Bu gruplar, petrol endüstrisine karşı onlarca yıldır kullanılan aynı argümanlardan bazılarını aktarıyor: Kalkınma, potansiyel tarım arazisi kaybı, gelişen yolların ve altyapının çevre üzerindeki etkisi ve su kaynağını tehlikeye atan su akışı anlamına geliyor.
Yerel muhalifler, bazı durumlarda karışık sonuçlarla mahkemelere başvurdu. Güneş ve rüzgar projelerine karşı çıkan sakin gruplarını temsil eden Columbus, Ohio merkezli avukat Jack Van Kley, “Bunların büyük bir kısmı toplulukları parçalıyor” dedi. “Bazı yerlerde yeşil enerji iç savaşına dönüşüyor.”
Eyalet yasalarının bu vatandaşlara büyük arazilerdeki veya tarım arazilerindeki projelerin yerini belirleme konusunda daha geniş söz hakkı vermesiyle birlikte, enerji şirketlerinin yer seçerken daha dikkatli olması gerekecek.
Şirketlerin Tercihleri ve Zorlukları
Enerji şirketleri, büyük alanların güneş ve rüzgar santrallerinin iletim nakil araçlarına yakın konumlandırılması için ideal olduğunu ve dolayısıyla daha karlı olduğunu söylüyor. Müşterileri çoğunlukla çiftçi olan Ohio’lu avukat Van Kley, “Ayrıca düz zeminli bir alan istiyorlar, bu da çoğunlukla çiftlik alanı anlamına geliyor” dedi.
Ancak, bu tercihler bazen yerel toplulukların tepkisine neden oluyor. Indiana’nın Pulaski İlçesinde, Connie Ehrlich, davalar, sosyal medya saldırıları ve eyalet liderlerine yardım tekliflerini de içeren azimli bir mücadeleyle güneş enerjisi gelişimini üç yıl boyunca engelledi. Ancak Indiana’nın siyasi liderliği işbirliği yapmadı. Geçtiğimiz yıl Pulaski İlçesinde temeli atılan bir güneş enerjisi santralinde İsrail’in sahibi olduğu Doral Renewables’ın yöneticilerine katılan eyaletin Cumhuriyetçi Valisi Eric Holcomb da dahil olmak üzere, “Hepsi güneş enerjisiyle çalışıyor” dedi.
Ehrlich, bu gibi durumlarda çiftçileri temsil etmesi gereken Indiana Çiftlik Bürosu’nun bile “gerçek bir hayal kırıklığı olduğunu” söyledi. “Onlar güneş enerjisi geliştiricileriyle bizden daha fazla ilgileniyorlar ve onlarla birlikte etkinlikler düzenliyorlar. Bu onlara üyeliğe mal olacak.”
Eyalet yasama meclisinde Indiana Cumhuriyetçileri, güneş ve rüzgar santrallerine izin veren belediyelere vergi mükellefleri tarafından finanse edilen ödemeler yapılmasını önerdi. Ancak bölge sakinleri onlara karşı açık sözlü: “Bu yasa tasarısı Indiana’daki vergi mükelleflerimizin dolarlarını alacak ve onları bize rüşvet olarak geri teklif edecek” dedi kırsal Whitley İlçesi sakini Judith Noll, tedbirle ilgili bir duruşma sırasında yasa koyuculara söyledi.
Yenilenebilir enerji projelerinin yer seçimi konusunda hem eyalet hem de yerel düzeyde daha fazla diyalog ve işbirliği gerektiği görülüyor. Bu projelerin hem ekonomik hem de çevresel faydalarını sağlamak için, tüm paydaşların haklarını ve kaygılarını dikkate alan adil ve şeffaf bir süreç izlenmesi önemlidir.
